مفهوم SNAT
این واژه مخفف Static Network Address Translate می باشد. در عمل وظیفه ترجمه آدرس IP را در مسیریاب برعهده دارد. در این نوع از NAT یک آدرس IP خصوصی به یک آدرس IP عمومی مشخص، ترجمه و تبدیل می گردد. اگر شما 200 دستگاه داشته باشید که نیاز به اتصال به اینترنت دارند، شما باید دویست Entry در جدول NAT ایجاد کنید و طبیعتا 200عدد IP عمومی نیز می بایست خریداری نمایید. بدیهی است که SNAT عمل صرفه جویی در IP عمومی را برای ما انجام نمی دهد.
به SNAT در اصطلاح فنی Inbound Mapping نیز گفته می شود. پس زمانی که از SNAT صحبت می کنیم، یعنی اینکه یک دستگاه در شبکه مان داریم که آدرس IP آن برای مثال 192.168.3.50 است و برای اینکه به اینترنت متصل گردد، باید یک SNAT به آن اختصاص دهیم، و طبیعتا یک IP عمومی نیز برای آن باید درنظر بگیریم. از SNAT در مواردی مانند یک وب سرور یا یک اپلیکیشن سرور استفاده می شود، زیرا همیشه باید با یک IP عمومی اختصاصی در دسترس همگان باشد.
مفهوم DNAT
این واژه مخفف Dynamic Network Address Translate می باشد. برخلاف SNAT که یک IP خصوصی را به یک IP عمومی مپ می کند، در DNAT می توانیم تعدادی IP عمومی تهیه کنیم، برای مثال یک رنج IP عمومی از 12.13.14.15 الی 12.13.14.20 تهیه می کنیم و آن ها را در یک Pool در مسیریاب قرار می دهیم. هرزمان که یک دستگاه نیاز داشت به اینترنت متصل گردد، یکی از IP های محدوده بالا به آن اختصاص داده می شود. نقطه ضعف DNAT این است که اگر ما تا 16 رنج IP داشتیم و 16 دستگاه نیز به اینترنت وصل بود دیگر دستگاه 17 نمیتواند وصل شود تا زمانی که یکی از 16 دستگاه قبلی آزاد گردد.
مفهوم PAT
این واژه مخفف شده عبارت Port Address Translate بوده و زیر مجموعه DNAT به حساب می آید. با استفاده از این روش چند سیستم با یک IP عمومی به اینترنت متصل می شوند و در عمل نقطه ضعف DNAT نیز حل میگردد. در روش PAT هنگامی که یک IP عمومی به سیستم اختصاص می یابد، شماره پورت آن ها نیز برای اتصال اختصاص داده میشود. پس هیچ مشکلی در ارتباط پیش نمی آید و در عمل ارتباط سیستم ها بایکدیگر متمایز می باشد. PAT محبوبترین روش پیاده سازی در NAT بوده، زیرا دیگر نیازی به خرید IP عمومی به تعداد کارمندان یک شرکت نیست.
دیدگاه خود را بنویسید